Een bijzondere editie vandaag, geheel in het teken van de mei maand waarbij Charlotte en ik onze aandacht richten op een #blijebuik. Met een traan in mijn ogen en kippenvel op mijn armen las ik het verhaal van deze dame. Trots op het feit dat Kay dit met ons wil delen. Kay, een jonge sprankelende dame die ondanks haar voedselintoleranties altijd blijft denken in kleuren en mogelijkheden en volop geniet van het leven. Ze heeft een lange weg afgelegd met diepe dalen. Door haar tomeloze doorzettingsvermogen is het haar gelukt om erachter te komen waar haar fysieke klachten vandaan kwamen. Een échte inspiratiebron! Ben je benieuwd wie zij is? Lees snel met ons mee!
Mijn haat-liefde verhouding met mijn beperkingen zich heeft omgezet in een onafscheidelijke driehoekverbinding tussen voeding, sport en mezelf
Hi mede-foodies! Mijn naam is Kay, ik ben een enthousiaste Brabander van 22 jaar en bijna klaar met het afronden van 2 business masters in Rotterdam. Geschoold als zakenvrouw, maar gepassioneerd betreffende voeding en sport. Alhoewel ik deze interesse van vroeger uit altijd in zekere mate heb gehad, heeft het zich pas een een paar jaar geleden ontpopt tot een uit de hand gelopen hobby en to be honest… Even dacht ik dat ik gedoemd was en het heeft dan ook wel even geduurd voordat mijn haat-liefde verhouding met mijn beperkingen zich heeft omgezet in een onafscheidelijke driehoekverbinding tussen voeding, sport en mezelf. 
Laat me jullie even 10 jaar mee terug in de tijd nemen: ‘’ Achtste groepers huilen niet” ging niet bepaald op voor mij. Vanaf dit jaar was ik met name iedere winter continu grieperig, futloos, vermoeid en had ik een hoofdpijn en duizeligheid die ik niemand toewens. Vanaf toen struinden mijn moeder en ik stad en land af; van ziekenhuizen tot ware tovenaars, maar een betovering kon niemand realiseren. Op mijn 15e kwam toen de eerste echte klap: ik was niet meer vooruit te branden en toen ik niet eens meer naar school kon fietsen, probeerde we het wanhopig nogmaals met een rondje ziekenhuis. ‘’ De ziekte van Pfeiffer en astma’’ was de constatering, maar de maanden verstreken en echt opknappen deed ik niet. Moedeloos en radeloos na het proberen van alle therapieën en inmiddels bijna een abonnement op het ziekenhuis besloot ik zelf de touwtjes in handen te nemen en te vechten om weer lekker in mijn vel te zitten. Als kind van 16 was het namelijk natuurlijk allesbehalve gezond om zo lang aan je bed gekluisterd te zijn. Zo gezegd, zo gedaan, en het op- en afgaan van de trap op mijn billen veranderde in wandelen tot het einde van de straat, tot daadwerkelijke trainingschema’s met 3 grote doelen voor ogen: bewijzen dat er toch een soort van oplossing was, mezelf fitter krijgen en mijn allereerste halve marathon te rennen… In Argentinië! 
Lieve mensen, één tip: als je over voedingsintoleranties twijfelt, ga dan vooral voor een lange tijd naar het buitenland en je komt er vanzelf achter (even voor de duidelijkheid: VOORAL NIET DOEN DUS!). Een half jaar lang woonde ik in het paradijs van iedere Brabantse Bourgondiër: heerlijk vlees en de beste wijnen, iedere dag en voor een prikkie. Genieten deed ik met volle teugen, maar langzaamaan werd ik steeds zieker. Niet precies wetende hoe ik mijn buik rustiger kon krijgen, ging ik ‘gezond’ eten (lees: yoghurt met muesli en fruit; brood of pasta met salade)… Achteraf een van de grootste fouten die ik kon maken, maar hoe weet je in godsnaam waar en hoe je lichaam precies op reageert als je niet anders gewend bent?! Terug in Nederland (weliswaar een halve marathon en liefde voor reizen rijker) voelde ik me terug bij af en besloot ik weer verder te zoeken naar dé oplossing die me ook van deze klachten zou verlossen. Uiteindelijk adviseerde de huisarts en een diëtiste mij om het toenmalige ‘nieuwe’ FODMAP dieet uit te proberen. Dit aangezien mijn huisarts wantrouwend was betreffende het dubieuze resultaat van de officiële allergietesten. Dit dieet, waarbij je gedurende een periode verscheidene voedingsgroepen compleet elimineert om ze vervolgens stapsgewijs weer toe te voegen, maakt mogelijk dat je door middel van een ware trial-and-error zelf ten lijve ervaart waar je wel en niet tegen kunt. Ik als ‘Genietende Eter’, die liever haar geld uitgaf aan etentjes dan stappen, zag haar halve leven aan zichzelf voorbij gaan. De zin in eten raakte ik kwijt in deze periode, maar de uitdaging en het spel begon toen ik weer het een en ander aan mijn voedingspatroon toe mocht voegen. 
De conclusie? Met alcohol, lactose, gluten, ui, knoflook, vlees en verschillende pitvruchten was het gedaan voor me. Doei BBQs, doei ontbijtkoek, muesli, kilo’s ijs en heerlijke drankjes. En wat kwam hier dan voor in de plaats? Dit alles vond plaats zo’n 2 jaar geleden: dat lijkt misschien onlangs, maar een ober zou je raar aan hebben gekeken wanneer je om gluten- en lactosevrije opties vroeg en producten als quinoa, linzen en spelt waren voor de “over-bewuste geitenwollensokkentypes”… Aldus ik. Toch vertikte ik het om bij de pakken neer te zitten en naarmate ik beter in mijn vel ging zitten kreeg ik bijna zin om Google af te struinen naar receptjes en creatief te zijn met mijn eigen maaltijden (want je denkt toch niet dat iemand mijn eten boven de verrukkelijke creaties van mijn moeder verkoos?! Ik zou ze persoonlijk voor gek verklaard hebben). 
Inmiddels zijn we 2 jaar verder en woon ik bijna net zo lang op mezelf in Rotterdam. Gelukkig heb ik verschillende productgroepen over de tijd heen van mijn waslijst aan intoleranties door kunnen strepen (af en toe blijf ik een klein FODMAPje toepassen als test), maar gluten, lactose, knoflook, ui en vlees blijven de vijand van mijn buik (met alcohol heb ik af en toe een zware onderhandeling). Belangrijker echter, is dat ik me beter voel dan ooit! In een opkomende stad als deze zijn mijn intoleranties eerder regel dan uitzondering, amandelmelk en havermout siert het schap in iedere supermarkt en mijn omgeving is niet meer achterdochtig (een welbekende struggle wanneer je een ‘vaag’ label opgeplakt krijgt). Dus ren, spring en push ik mezelf met een dikke vette glimlach door het leven, als een ware Crossfit fanaat en fitfoodie. Je zult me het huis niet zien verlaten zonder een hutkoffer met Tupperware bakjes, me geen workout zien doen zonder dat ik om receptadvies gevraagd word en er gaat geen dag voorbij waarop ik niet een van mijn nieuwst bedachte lekkernijen of hotspots deel op instagram … en stiekem he, geniet ik soms best wel een beetje van mijn beperkingen: het verplichtte me tot creativiteit en wilskracht, ik heb de mogelijkheid om anderen te inspireren en echt iets te betekenen en daarnaast heb ik mezelf en mijn lichaam ongelofelijk goed leren begrijpen. Natuurlijk zou ik liegen wanneer ik zeg dat ik het niet mis om af en toe ongegeneerd een schandalig grote bak Ben & Jerry’s naar binnen te werken, om ergens onderweg een willekeurige tent in te duiken om een lekkere hap te scoren of om samen uiteten te gaan en dan gewoon de gehele menukaart als keuze ter beschikking te hebben… Maar hé, het is niet anders en geloof me dat wanneer je je mindset omzet en je last verrast door middel van het omtoveren tot je passie, voeding weer je beste vriend gaat zijn en je uiteindelijk zelfs nog meer geniet van je onmisbare havermoutje dan van een ordinair bammetje!’ Vandaag deelt Kay de primeur van haar favoriete Ontbijtkoek recept. Deze dame is namelijk dol op deze Knapperige Koek en geniet hier dan ook met volle teugen van. Ben jij benieuwd naar haar unieke recept? Klik dan HIER!
Wil je niets missen van Kay? Volg haar dan op Instagram!
