“Ik dacht dat ik nooit meer uit die negatieve spiraal zou komen.”

Beste Oh My Pie!, mag ik jou wat vragen…

Nadat de blog die ik eerder schreef over mijn acceptatieproces en de zoektocht naar balans op zowel mentaal als fysiek gebied, bleef het knagen om vaker blogs te delen met een persoonlijke noot. Mijn zoektocht naar balans en het acceptatieproces omtrent het meedragen van coeliakie, ging en gaat niet altijd over rozen. Sterker nog, het proces van de afgelopen jaren is te vergelijken met de Tour de France. Een proces met pieken en dalen, een lach en een traan. Juist op de momenten dat ik het gevoel had het Ei van Columbus in handen te hebben, deed mijn lichaam weer een flinke stap terug en kwam ik regelmatig voordat ik er erg in had in de voor sommige welbekende negatieve spiraal terecht. Wat dit voor mij betekende en hoe ik hier nu mee om ga? Ik zette mijn ervaringen op papier!

“Ik kocht de supermarkt leeg aan glutenvrije producten, bande elk glutenmonster uit mijn keuken en knaagde trouw op glutenvrije crackers, maar ik voelde mij een hoopje ellende, de buikpijn bleef.”

Ik neem je mee terug in de tijd, naar de periode dat Oh My Pie! nog geen bestaansrecht kende en ik net begonnen was mijn studie Orthomoleculaire Voeding en Orthomoleculaire Suppletie. Voor mijn gevoel deed ik er alles aan om goed voor mijzelf te zorgen, maar toch voelde ik mij ellendig. Een glimlach sierde mijn gezicht maar een lege blik tekende mijn gelaatsuitdrukking. De wallen onder mijn ogen en mijn ogen waarin de twinkeling ontbrak lieten letterlijk zien hoe ik mij voelde. Wist ik wel wie ik was? Durfde ik te voelen wat ik werkelijk zou willen? Gunde ik mijzelf datgene dat ik nodig had? Diep van binnen zat ik verweven web, een web gebakend door onzekerheid, verdriet en was vooral getekend door angst en onzekerheid. De diagnose coeliakie was dan wel gesteld op papier, maar daarmee was de klus nog niet geklaard.

“Lief zijn voor jezelf betekent meer dan enkel een gezond eetpatroon”.

Serieus, ik dacht echt dat wanneer ik zou knagen op een glutenvrij voer dat dan alle ellende voorbij zou zijn. Jaren lang heb ik geleefd met buikpijn. Ik gaf mijzelf elke keer weer een schop onder mijn billen wanneer ik dacht dat ik mijzelf aanstelde. Van nature ben ik ontzetend enthousiast en zeg ik het liefste op alles ja. Gewoon, omdat ik zoveel dingen leuk vind. Eigenlijk ging ik iedere dag weer ging ik over mijn grenzen. Het was een hele klus om alle balletjes hoog te houden en uiteindelijk worden al ‘die leuke dingen’ een verplichting waardoor het plezier verdween. Ik raakte keer op keer in een negatieve spiraal.

Eten betekende buikpijn, dus at ik het liefste zo min mogelijk, met als gevolg dat ik mij down voelde en wanneer ik at alsnog buikpijn ervaarde. De volgende ochtend werd ik dan vaak wakker met een opgeblazen buik, waardoor ik mij een wandelende walrus voelde. Daarmee was de vicieuze cirkel weer rond. 

“Een glimlach maskeerde mijn pijn en verdriet maar van binnen was ik machteloos.”

De buikpijn stond en staat voor veel meer dan alleen een glutenmonster. Lief zijn voor je lichaam, staan voor wie jij bent. Het aangeven van grenzen en het nemen van rust, niet wanneer jij dit met jouw hoofd bepaald maar wanneer jouw lijf hier om vraagt. Alleen op deze manier kan het lichaam herstellen. Stapje voor stapje, lukte het mij om uit die negatieve spiraal te stappen. Door mijn gevoel te delen met de mensen om mij heen die ik vertrouwde gaf het mij de ruimte om bepaalde gedachtes te parkeren en mijn angsten aan te gaan. Ik was namelijk zo bang om te eindigen als de loser van de maatschappij. Tijdens een gesprek met een goede vriendin, antwoorde zij heel nuchter. “Als je niets doet eindig je inderdaad als de loser van de maatschappij, wat heb je te verliezen? Wat is het ergste wat je kan overkomen?“. Deze woorden wakkerde een vuurtje in mij op en gaf mij mede de kracht om mijn angsten aan te gaan en de negatieve spiraal om te ruilen voor de positieve spiraal.

“Ontbijten was tot die tijd een crime voor mij. ” 

De stap die ik zette om uit de negatieve spiraal te kruipen was tevens ook het begin van Oh My Pie! Ontbijten was tot die tijd een crime voor mij. De dagelijkse buikpijn zorgde ervoor dat ik echt geen trek had in eten. Ik besloot om ‘s ochtends een ontbijtfeestje te maken met een voedzaam ontbijttaartje. Ik zorgde hierdoor niet alleen goed voor mijzelf, ik bouwde onbewust ook een rustmoment in waardoor ik  de dag met energie kon trotseren. Het sterkte mij in mijn proces. Serieus, dat de dagelijkse ontbijtinspiratie op Instagram en Facebook zo gewaardeerd zouden worden had ik nooit gedacht! Jullie

Dit helpt jou om die verdomde negatieve spiraal te doorbreken!

Ik heb een aantal tips op een rijtje gezet die mij helpen om positief te denken!

Accepteer

Accepteer dat de situatie is zoals deze is. Deze gedachte helpt mij nog steeds dagelijks en geeft mij veel rust. Je kunt niet alles doen in één dag. Het leven nemen zoals het komt, werkt zeer bevrijdend. Bewaar je energie voor wat je kunt regelen.
Sta je er open voor en wil je er echt aan werken, dan kun je dus die spiraal van negatieve denkpatronen doorbreken. Blijf er stug aan doorwerken en op een dag zal je ontdekken dat je veranderd bent.

Voed jezelf

Kook en bak met pure producten, voed jouw lichaam met voedingsstoffen en experimenteer. Je zal zien dat het zowel fysiek als mentaal goed zal doen.

Je gedachten bepalen je gevoel

Weet je waar gevoelens vandaan komen? Precies, van gedachten. Jij denkt iets en vervolgens ontstaat er een gevoel. Jij denkt negatieve gedachten en je wordt gevuld met een gevoel van angst. Je denkt leuke gedachten, en plotseling voel je je een stuk beter.
Je wilt je goed voelen. Maar het is zo lastig om je gevoel te veranderen. Het is echter bijzonder makkelijk om je gedachten te veranderen. Door negatieve gedachten liefdevol uit je hoofd te zetten zul je je dus een stuk beter voelen.

Zorg voor een ritme dat bij jou past

Door de jaren heen heb ik ontdekt welk ritme het beste bij mij past. Zo voel ik nu aan hoeveel slaap ik nodig heb en zorg ik voor voedzame maaltijden zodat ik de dag met een glimlach kan trotseren. Ook op de momenten dat ik buikpijn ervaar eet ik toch. Juist dit helpt mij om de cirkel van buikpijn te doorbreken.

Probeer nieuwe dingen

Even uit je comfortzone stappen kan verrassend uitpakken en je zelfvertrouwen een enorme boost geven. Die momenten hoeven niet groots te zijn, het kan ook net in die kleine dingen zitten waar je veel energie uithaalt. Iedere stap is er één. Denk niet dat je te oud bent om iets nieuws te proberen.
“ Het is nooit te laat om te worden, wat je had kunnen zijn.” (Citaat van George Eliot)

Stel jezelf doelen

Doelen geven zin aan je leven en iedere doel wat je hebt behaald, vergroot je zelfvertrouwen. Niemand is ooit gelukkig geworden van op de bank voor de televisie te zitten, integendeel.

Geniet van de dingen die je doet!

Het is erg makkelijk om alleen maar te kijken naar de mensen om je heen en de dingen te benoemen die je niet hebt. Koester de mooie momenten, de dingen die je hebt en waar je nu staat. Maak er een moodboard van om deze dingen te kunnen blijven zien, het is erg verleidelijk om ze in te ruilen voor negatieve gedachtes.

Positieve omgeving

Omring jezelf met mensen die er voor jou zijn. Mensen die jou steunen en die jou begrijpen. Laat de contacten los die jou energie ‘op eten’ of wegnemen. Die zijn het niet waard. Negativiteit kun je niet gebruiken, je zal zien dat je in een positieve flow terecht zal komen. Echte vrienden zijn vaak op één hand te tellen, ga voor kwaliteit geen kwantiteit. Dit heeft mij heel erg geholpen.

Een lang verhaal recht uit mijn hart. Ik deel het omdat ik mij hier vaak alleen in voelde. Wellicht herken jij jezelf hierin en heb je nog tips. Deel ze gerust! 

Heel veel liefs,

Marike